Anladım "Onun Bana Döneceği Yok" - Burak ÜNALAN

Anne…
Uykusuz gözlerime yağmur bulutları çöktü,
Ağlamak gelmiyor içimden, gözyaşım tükendi anne…
Hasreti yüreğimi yine derinden yaralayıp yıktı,
İsyan edip haykırmak gelmiyor içimden anne…

Her geçen gün sabır diledim ellerimi açıp,
Her gece dualar ettim gökyüzüne bakıp,
Gözyaşlarım koynumu ıslattı yine akıp,
Acılarım geçip dinmek bilmiyor anne…

Bu sevdaya ait yaraları silip atamadım,
Uyumaya çalışsam da geceleri yatamadım,
Varlığını yokluğuna saysam da o yârin,
Yine de ayrılıkla pazarlık yapamadım anne…

Kim bilir şimdi nerede, kiminle beraber,
Ben derdimden ölüyorum, o ise benden bihaber,
Belki diyorum bir gün, belki geri döner,
İçimdeki umudu silmeye kıyamadım anne…

Gözlerim kanlanmış, dilim yaralı,
Ezelden belli anne, benim bahtım karalı,
O yar bir başkasını kollarıyla saralı,
Bir kere aynalara bakıp gülemedim anne…

Gitmek istedim anılardan, incesinden kopup,
Yıkmak istedim bu şehri karanlığa boğup,
Canımı çok yaktılar anne, yüreğimi yorup,
Yine de benden gidenlere kızamadım anne…

Bilirim çok yakın vereceğim nefesim,
Mutluluğa geç kaldım anne, alamadım hevesim,
İçimden gelmiyor artık bir başka yâri sevesim,
Ben onu yüreğimden atamadım anne…

Yüzüm gülse de, içerim kan ağlıyor,
Yokluğu sanki hapis, elimi kolumu bağlıyor,
Ettiği bu ihanet yüreğimi dalıyor,
Çekip bir kurşun sıkamıyorum anne…

Anladım anne, onun bana döneceği yok,
Anladım anne, perişan halimi göreceği yok,
Acısı yüreğime saplanan bir ok,
Canım yansa da söküp atmaya, kıyamadım anne…