Mahşer (Burak ÜNALAN)

Hadi, göçtük bu dünyadan diyelim…
Sen de, ben de toprak olduk…
Hesabını vereceğimiz şeylerden birisi de bu aşkı ziyan etmemiz olacak.
Korkmuyor da değilim hani, ölmekten değil de hesap verememekten…
Dilerim ki, Rabbim bana alıştığım ve hiç yabancı olmadığım yerden sorar.
Mesela saçlarından; her teline ömrümü adadığımı, bir teline zarar gelse tüm dünyaya düşman olacağımı anlatırım. 
Ya da gözlerini, o iki boncuk tanesinin benim koskoca dünyam olduğundan bahsederim.
İsraf ettiklerim arasında sana duyduğum sevgi de geçiyorsa eğer, cezama razıyım der susarım.
Lakin sevmem konusunda beni azmettirenin sen olduğunu da söylerim.
İşte o zaman suç ortağım olmuş olursun.
Çünkü seni sevmeme azmettiren gözlerindi, sendin! Biliyorsun…
Sen de oradaydın, yanımdaydın ve en yakın şahidimsin…
Sonrası?
Her sevilen gibi sen de gitmeyi tercih ettin…
Tüm bunlar olacak…
Bir gün dünya sana da bana da duracak…
Ve mahşer günü geldiğinde,
Rabbim bana sevmeyi, sana ise terk etmeyi soracak…
Biliyorsun, o konuya en çok sen çalıştın…